Conxuro da Queimada

Mouchas, couxas, sapos e bruxas. Demas, trasnos e diaños espiritos das neovadas veigas. Corvos, pintigas e meigas, feitizos das menciñeiras. Podres cañotas furadas, fogar dos vermes e alimañas. Lume dos Santas Compañas, mal de ollo, negros meigallos, cheiro dos mortos, tronos e ralos. Cubeo do can, pre´´on da morte; fuciño do satiro e pe do coello. Pecadora lingua da mala muller casada cun home vello. Averno de Satán e Celcebú, lume dos cadavres ardentes, corpos mutilados dos indecentes, peidos dos infernales cus, muxido da mar embravecida.
Barriga inutil da muller solteira, falar dos gatos que ontan a xaneira, guedalla porca da cabra mal parida.
Con este fol levantarei as chamas este fume que asmella no do inferno, e fuxiran as bruxas a cabalo das suas escobas, indose bañar na praia das arenas gordas.
¡Oide, oide! os ruxidos que dan as que no paiden deixar de queimarse no agoardente quedando así purificadas. E cando este brebaxe baixe polas nosas gorxas, quedaremos libres dos males da nosa ialma e da todo embruxamento.
Forzas do or, terra, more lume, a vos fogo esta chamada:
Si e verdade que tendes mais poder que a humana xente, equi e agora, facede cos espiritos dos amigos que estan fora, paricipen con nos desta queimada.